نگاه نوین به تربیت هنری و زیبایی شناختی بر اساس نگرش اسلامی

پژوهش پیش رو در پی تأمین این هدف بوده که ضمن بررسی دلالت آراء فیلسوفان اسلامی بر تربیت هنری و زیبایی-شناختی و نیز شبکه مفهومی زیبایی در قرآن کریم و شیوه‌های هنری و زیبایی‌شناسانه قرآنی، نگاهی نو به تربیت هنری و زیبایی‌شناختی بنابر دیدگاه اسلامی ارائه کند. برای رسیدن به هدف مذکور، در این پژوهش به بررسی تعاریف رایج تربیت هنری و زیبایی‌شناختی، دلالت آراء فیلسوفان اسلامی بر تربیت هنری و زیبایی‌شناختی، شبکه مفهومی زیبایی در قرآن کریم و شیوه‌های هنری و زیبایی‌شناسانه قرآنی پرداخته شده و سپس ارتباط میان این شبکه مفهومی با تربیت هنری و زیبایی-شناختی برآمده از آراء فیلسوفان اسلامی روشن گشته است. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی محتوای متن استفاده شده و یافته‌های پژوهش توسط صاحب‌نظران به کمک اجرای پرسشنامه اعتباریابی شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که در نظام زیبایی‌شناختی قرآن، بحث زیبایی‌های حقیقی و نیز زیبایی‌های مجازی مطرح است که برای تشخیص این دو از هم نیازمند تقوا هستیم. تقوا زمینه شناخت عوامل زیبانمایی و نیز عوامل بازداری از آن‌ها را فراهم می‌کند. تقوا موجب توجه به موقعیت خطرناک زیبانمایی‌ها و عدم غفلت از آن‌ها نیز می‌گردد که از طریق تذکر بدست می‌آید. این توجه و تذکر مطابق دیدگاه ملاصدرا می‌تواند از طریق عشق فراهم گردد که در ارتباط مستقیم با فعالیت‌های هنری است و در نهایت با انتقال فرد از عشق مجازی نفسانی به عشق حقیقی الهی، درک حضور مستمر حق تعالی و تقوا را در پی خواهد داشت که همان هدف اصلی تعلیم و تربیت اسلامی است.